zamknij
Nasz portal stosuje pliki cookies w celach świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie oraz w celach statystycznych i reklamowych. Konfigurację obsługi plików cookies możecie Państwo znaleźć w ustawieniach swojej przeglądarki. Więcej szczegółów w naszej polityce cookies.
PFRN
Panel użytkownika
Zaloguj jako pośrednik / zarządca  
Mieszkańcy i mieszkania w Unii Europejskiej...

Eurostat, Europejski Urząd Statystyczny, opublikował raport „Warunki życia w Unii Europejskiej”. Prezentuje on dane dotyczące ludności, jak również warunków mieszkaniowych. Publikacja oparta jest na badaniach statystycznych, spisie powszechnym przeprowadzonym w państwach UE i EFTA w 2011 roku, oraz szerokim przeglądzie i analizą danych, znajdujących się w zasobach Eurostatu. Raport opisuje kwestie zaludnienia i warunków zamieszkiwania. Demografia z kolei wpływa na rynek nieruchomości, a rosnący udział osób starszych kształtuje liczbę gospodarstw domowych.

 

Raport przedstawia analizę zasobów mieszkaniowych biorąc pod uwagę czas ich powstania. W większości państw unijnych najwięcej mieszkań zostało zbudowanych w okresie powojennym (1946-1980). Jest to około 40-50% zasobów Niemczech, państwach bałtyckich, Grecji, na Węgrzech, w Finlandii i Szwecji. Udział ten wzrasta do 50-60% Włoszech, Słowacji, Bułgarii i Rumunii. Niektóre państwa, takie jak Irlandia, Grecja , Hiszpania, Cypr czy Portugalia, dysponują zasobami, które w 43% powstały po 1980 roku.

 

Od tych średnich dotyczących wieku mieszkań zasadniczo odbiega sytuacja w stolicach państw unijnych.  Ponad połowa mieszkań w Kopenhadze, Paryżu, Londynie i Brukseli zostało zbudowanych przed 1946 rokiem. Również 1/5 całego zasobu mieszkaniowego w stolicach Irlandii, Chorwacji i Polski powstały w okresie 2001 – 2011, w porównaniu ze stolicami Belgii, Danii, Niemiec i Francji , gdzie w tym samym czasie powstało ich mniej niż 5%.

 

Średnia wielkość mieszkań odzwierciedla gęstość zaludnienia jak również relacje pomiędzy ceną gruntów, dystrybucją mieszkań i przychodów oraz wielkością zasobów mieszkaniowych dostępnych w drodze najmu bądź na własność. W 2012 roku średnia wielkość mieszkania na Cyprze, w Beneluksie, Portugalii, i Danii jest stosunkowo duża. Znacznie mniejsze mieszkania są na ogół  we wschodniej części wspólnoty i państwach bałtyckich. Średnia powierzchnia jest zasadniczo większa na obszarach wiejskich w porównaniu do obszarów miejskich.

 

W odniesieniu do  średniej liczby osób przypadającej na jedno gospodarstwo domowe, w 2011 roku, w Oslo i Paryżu, ponad połowa mieszkań była zajmowana przez jedną osobę. Skala mieszkań zajmowanych przez sześć osób lub więcej była zdecydowanie niższa w stolicach europejskich. Aczkolwiek w  Hiszpanii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Belgii, średnia krajowa dotycząca lokali zamieszkiwanych przez sześciu lub więcej mieszkańców, była niższa w porównaniu do średniej w stolicach tych państw.

 

Wiele regionów Unii Europejskiej cierpi na niedostatek mieszkań. W 2011 roku średnio 15,8% mieszkań pozostawało niezamieszkanych. Wiele regionów, w których pozostawały niezamieszkałe zasoby poniżej 5%, było położonych w Wielkiej Brytanii, Bremie i Hamburgu w Niemczech i pięciu regionach duńskich. W niektórych rejonach w 2011 roku, ponad 50 % zasobów było pustych. Więcej niż połowa z nich znajdowała się w Grecji, trzy regiony Hiszpanii i  Chorwacji, dwa we Włoszech i Portugalii, i po jednym w Belgii, Francji i na Malcie.

 

Istotne różnice miedzy europejskimi rynkami nieruchomości można zauważyć w odniesieniu do praw własności nieruchomości (proporcje pomiędzy najemcami a właścicielami). Zasadniczo zauważalny jest wzrost liczby właścicieli mieszkań, z przewagą mieszkań (domów) zajmowanych przez jedną rodzinę.

 

W 2013 roku 70 % gospodarstw domowych w UE należało do prywatnych właścicieli. Największy odsetek właścicieli odnotowano we państwach bałtyckich i wschodnich regionach Unii Europejskiej. Ponad 90% mieszkań w Rumunii, na Litwie i Słowacji ma prywatnych właścicieli. Najwięcej mieszkań wynajmowanych jest w Niemczech ( 47,4), Austrii (42,7%) i Danii (37,9%).

 

W 2103 roku około 42,7% obywateli Unii Europejskiej było właścicielami mieszkań nie obciążonych hipoteką lub pożyczkami hipotecznymi, podczas gdy liczba właścicieli zamieszkujących obciążone nieruchomości sięgała 27,3 % liczby mieszkańców. Poniżej średniej europejskiej znajdują się właściciele z państw bałtyckich i Europy wschodniej, podczas gdy z hipoteką boryka się 61,4 % Szwedów, 60 % Holendrów. Ten niski odsetek mieszkań wolnych od obciążeń  w przypadku członków UE -  państw postsocjalistycznych, bądź postsowieckich, wynika z polityki prywatyzacji realizowanej na początku lat 90. Wówczas z rozmachem przenoszono na dotychczasowych najemców prawa własności do  nieruchomości należących do państwa.

 

Zróżnicowane są również koszty utrzymania mieszkań. Dla gospodarstw domowych o niskich dochodach, w 2013  koszty utrzymania pochłaniały 71  % rozporządzalnych dochodów. W Danii było to 60,1 %, podczas gdy w Niemczech i Holandii, w tej samej grupie, wynosiły około połowy dochodów netto. Najwyższa liczba mieszkań przeludnionych znajduje się w Rumunii (23 %), poniżej 1% dotyczy to mieszkań w Belgii, Holandii i Finlandii.

 

Przeszło jedna dziesiąta mieszkańców Unii Europejskiej nie jest zadowolona z warunków mieszkaniowych. Skala jest zróżnicowana – od 3,6 % w Holandii do 26,3 % w Danii.

 

 

Grzegorz Dobrowolski
Wiceprezydent PFRN, członek zarządu CEPI
Ekspert Polskiej Federacji Rynku Nieruchomości

 

 

Sprawdź pośrednika
Sprawdź zarządcę
DOŁĄCZ DO SIECI
Facebook Twitter Youtube
PFRN poleca
CCIM commercial real estate professionals
Kursy licencyjne (pośrednik, zarządca)